พักกันเต็มอิ่ม
ตื่นเช้า เราสามคนพ่อแม่ลูก ทำตามแผนเดิมที่วางไว้ คือ กินข้าวเช้าจากโรงแรม ซึ่งก็หนีไม่พ้น ขนมปัง เบคอน และ Musli (Musli คล้าย ๆ Cereal แต่มีพวกธัญพืชด้วย อร่อยมากมาก) อาหารฝรั่งที่นี่อร่อยจริง ๆ เบคอนนี่ กินลืมโลกเลย
เราไม่ลืมที่จะเก็บแยมและเนยบางส่วนมาจากโรงแรม เพื่อทาขนมปัง กินกันตอนกลางวัน
แพคอาหารกลางวันเรียบร้อย แซนด์วิชไส้แยม และกล้วยคนละสองลูก อยู่ท้องแน่นอน พร้อมแล้ว ไปกันเลย…
เดินออกจากโรงแรม ไปยังสถานีรถไฟ Central Station ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ขึ้นรถสาย City Circle ซึ่งวนรอบเมืองเป็นวงกลม
ชอบรถไฟที่นี่มาก มีรถไฟสองชั้นด้วย ที่นั่งเค้าจะหมุนเปลี่ยนทิศได้ สนุกดีแท้ ไม่กล้าทำหลายรอบ เพราะเค้าบอกว่ามีกล้องวงจรปิดติดอยู่ในรถไฟ
ว้าว… โอเปร่า เฮาส์, สะพาน ฮาร์เบอร์บริดจ์ ปรากฏให้เห็นจากหน้าต่างรถไฟ ก่อนที่จะมาจอดที่สถานี Circular Quay (อ่าน เซอร์คิวลาร์ คีย์ นะคร้าบ) ย่านนี้ เรียกว่า ย่าน The Rock ซึ่งเป็นเมืองเก่า สมัยที่คนอังกฤษ มาตั้งอาณานิคมที่ซิดนีย์ครั้งแรก มาขึ้นที่อ่าวนี้ และคงมีโขดหินมากมาย จึงเรียกว่า The Rock เราเดินเที่ยวชมเมืองเก่านี้อย่างอิ่มเอิบใจ มันชวนเพลินดีจริง ๆ มีทั้ง Opera House ตระการตา มีตลาดขายของ มีโชว์ ทำหัตถกรรม นักท่องเที่ยวก็ล้นเหลือ หลังจากเก็บภาพสะพานฮาร์เบอร์บริดจ์ และรอบบริเวณจนจุใจแล้ว ท้องเริ่มโอดครวญหาอาหารอันโอชะ แต่เสียใจด้วย กระเพาะเอ๋ย…กินมังสวิรัติไปก่อนละกัน…
ที่นั่งในสวนใกล้หอดูดาวบนเนิน คือภัตตาคารอาหารกลางวันของเรา…
กินข้าวเสร็จ ได้มีโอกาสเดินดูหอดูดาวตอนกลางวันแสก ๆ คนที่นี่เป็นมิตรดีจัง… ถ้อยทีถ้อยอาศัย น่ารักมาก…
นี่ก็คือ สวนที่เราไปกินข้าวกลางวันกัน
ทิวทัศน์ ย่าน The Rock มองเห็นสะพาน Harbour Bridge อยู่ไกล ๆ โน้น
อีกมุมหนึ่งของ The Rock บริเวณใหญ่ ๆ ตรงนี้ เรียกว่า Circular Quay ครับ
ที่ เดอะรอค นี้มี พิพิธภัณฑ์ที่น่าสนใจมากมายนะครับ อย่างในรูปบนเนี่ย ตึกแรกด้านซ้าย คือ Museum of Contemporary Art ครับ ศิลปะร่วมสมัยหลายหลาก ได้รับการรวบรวมไว้ที่นี่ หัวไม่ค่อยศิลป์อย่างเรา ดูไม่ค่อยออกเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นคนที่มีศิลปะในหัวใจ ก็ห้ามพลาด นอกจากนี้ ยังมีพิพิธภัณฑ์ใหญ่ ๆ หลายที่ในบริเวณเดียวกัน ค่าเข้า บางที่ไม่เสียเลย บางที่ถ้าเป็นนักเรียน ก็ได้ลดครึ่งราคา หุหุ เที่ยวกันสบายใจเฉิบเลย…
ที่น่าคิดก็คือ ซิดนีย์ เป็นเมืองท่องเที่ยว ผู้คนมาเที่ยว ปีหนึ่ง ๆ เนี่ย เยอะมาก น่าจะพอพอกับกรุงเทพเราเลย แต่เค้าสามารถรักษาความสะอาด รักษาความน่าชมของธรรมชาติและวัฒนธรรมไว้ได้อย่างกลมกลืน ที่อยากจะบอกคือ บ้านเรา ไม่จำเป็นต้องเอาใจนักท่องเที่ยวมากขนาดที่ว่า สิ่งอำนวยความสะดวก สถานบันเทิง ล้ำเส้นความงามตามธรรมชาติเพื่อปรนเปรอ ความอยากและสันดานมนุษย์ ที่มีไม่จำกัด ดูจากย่านถนนข้าวสาร แถวพัทยา บางแสน แทบจะไม่เหลือสิ่งดีดีให้ชื่นชมอีกแล้ว… สุดท้าย คนก็ยังนิยมไปเที่ยวลาว ไปหาด ไปเกาะที่สงบ ยังไม่ถูกทำลายด้วยน้ำมือนักท่องเที่ยวและนายทุนเห็นแก่เงิน… อีกสิบ หรือยี่สิบปีข้างหน้า Unseen Thailand ทั้งหลาย หวังว่าคงไม่เจอชะตากรรมแบบเดียวกัน…
To be continued คร้าบ…
ปีนป่าย 