วันที่ 13 สิงหาคม 2551 เป็นวันที่ นักเรียนที่จะเข้าเรียนโรงเรียนเอเลเวล ที่ CCSS (Cambridge Centre for Sixth-form Studies) และ Rochester College ต้องไป ดูโรงเรียน เพื่อเลือกวิชา ดูสถานที่ และทีพัก
ก่อนหน้านั้น ไปซื้อตั๋วรถไฟ ไป-กลับ ราคาถูก (40 ปอนด์)
วันที่ สิบสาม ก็ตื่นแต่เช้า… ตีห้า มาแกะซีเรียล ครัวซองก์ และนม กินเอง
รถไฟเที่ยว ตีห้า ห้าสิบสอง
รถไฟที่นี่ตรงเวลาจนน่าขนลุก ตีห้าห้าสิบสอง รถไฟเทียบท่าพอดิบพอดี…
เนื่องจากยังเช้าอยู่ เรากับปอน (จะไปโรงเรียนเอเลเวลเดียวกัน ส่วนบอล จะไปโรงเรียนเอเลเวลที่ออกซ์ฟอร์ด)
เลยมีโอกาสเลือกที่นั่งที่มีอยู่ในรถไฟ ของบริษัท Southeastern จาก Broadstairs สู่สถานี London Bridge กรุงลอนดอน
ผ่านไปสักพัก…
เจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วเดินมาตรวจ เมื่อเราเอาตั๋วที่ซื้อมาให้ตรวจ
เค้าส่ายหน้า และบอกว่า ตั๋วนี้ ใช้เดินทางก่อนสิบโมงไม่ได้
เป็นตั๋ว Cheap Day Return ต้องใช้ช่วง Off-Peak เท่านั้น
เราเลยถามว่า แล้วถ้าจะให้ใช้ได้ ต้องจ่ายเพิ่มเท่าไหร่
“ยี่สิบปอนด์ ยี่สิบเพน” พระเจ้า วันนั้น เราเอาเงินติดกระเป๋ามาแค่ สิบห้าเพนซ์ ของปอนด์ มียี่สิบเพนซ์
ทำไงดี เราบอกไปว่า มีแค่นี้
เค้าบอกว่า “งั้นก็ลงสถานีหน้า แล้วรอรถขบวนสิบโมงเช้า”
เราก็ทำหน้าเศร้า…
ถามเค้าว่าสถานีหน้ามีตู้เอทีเอ็มมั้ย จะใช้บัตรแบงค์กรุงเทพฯ กดเงินฉุกเฉินมาก่อน
เค้าบอกว่าไม่มี
สุดท้าย เค้าเสนอวิธีอีกอย่างนึง คือ ถ้าจะหาตู้เอทีเอ็มเจอแน่ ๆ ก็ต้องลงลอนดอน
เค้าให้ซื้อตั๋วจากตรงนั้น ลงลอนดอน คนละ สิบสองปอนด์
เป็นตั๋วเที่ยวเดียว…
เราก็คิดกันว่า เอาวะ ยังไงก็คงต้องจ่ายตรงนี้ไปก่อน ไม่งั้น แม่งถีบกูตกรถไฟแน่เลย…
พอถึงลอนดอน เรามีเวลาไม่มาก เพราะต้องไปถึงเคมบริดจ์ ตอนสิบโมงเช้า
รีบกดเงินจากตู้เอทีเอ็ม… ออกมาอีกสามสิบปอนด์… เป็นการกดเงินจากบัญชีในเมืองไทย
แล้วเติมเงินใส่บัตร Oyster สำหรับขึ้นรถไฟใต้ดินในลอนดอน
ขึ้นรถไฟใต้ดินจากสถานี London Bridge มาที่ Kings Cross St.Pancras เพื่อจะรอขึ้นรถไฟเที่ยวแปดโมงกว่า ไปเคมบริดจ์
เมื่อมาถึง Kings Cross เรากับปอนตรงดิ่งไปที่ห้องขายตั๋ว
คุยกับเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่แนะนำว่า ไม่ลองไปเที่ยวเก้าโมงสี่สิบห้าล่ะ ถึงเคมบริดจ์ สิบโมงครึ่ง
ไม่ต้องจ่ายเพิ่มด้วย ไม่งั้นต้องจ่ายเพิ่มอีกยี่สิบปอนด์
เราขอออกมาคิดดูก่อน
ตัดสินใจ โทรหา สำนักงานผู้ดูแลนักเรียน ว่า เวลาที่นัดกับโรงเรียนไว้ จะขอไปสายหน่อยได้ไหม
ทางสำนักงานบอกว่า ได้ ไม่น่าจะมีปัญหา จะได้ไม่ต้องจ่ายเงินเพิ่ม
เราโทรบอกโรงเรียน… ว่าจะไปสายหน่อย
จากนั้น เราก็มีเวลาเดินเล่นแถวนั้นอีกชั่วโมงนึง
เลยมีโอกาสไป ชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่ ที่ Kings Cross
ไปถ่ายรูปมาด้วยยย
ได้ไปเดินเที่ยวที่สถานีรถไฟนานาชาติ St.Pancras ที่อยู่ข้าง ๆ Kings Cross
ตื่นเต้นมาก เหมือนสนามบินเลย แต่นี่เป็นรถไฟ Eurostar ไปปารีส เบลเยี่ยม และอื่น ๆ
ต้องเช็คอิน เหมือนเครื่องบินเลย
อาคารและเคาน์เตอร์เช็คอิน สถานีรถไฟนานาชาติ St.Pancras
ชานชาลาระหว่างประเทศ
ปรากฏว่า เพื่อนอีกกลุ่มที่มาค้างที่ลอนดอน แล้วกำหนดไปเคมบริดจ์ โดยรถไฟเที่ยวเก้าโมงสิบห้า เกิดมาถึงที่่คิงส์ครอสสาย
เลยต้องไปพร้อมกับเรา
รอบเก้าโมงสี่สิบห้า
สรุป พวกเราไม่เลทนี่นา! ^ ^
ดีนะ ไม่เสียตังค์ยี่สิบปอนด์ ที่ไม่รู้จะเบิกได้หรือไม่…
หลังจากดูหอพัก ลงวิชาเรียนเรียบร้อยแล้ว
ขากลับ กลับมาจากเคมบริดจ์ มาถึงลอนดอน ที่คิงส์ครอส นั่งรถใต้ดิน ไปสถานี London Victoria เพื่อนั่งรถไฟกลับ Broadstairs มาถึง Broadstairs ก่อนทุ่ม ทันกินข้าวเย็นพอดีเลย…
วันนี้ จ่ายสิบสองปอนด์ไป ได้บทเรียนล้ำค่า…
สถานีวิคตอเรีย…
To be continued…
ปีนป่าย 