เรามาถึงสนามบิน Kingsford Smith เวลา 6 โมงเช้า สนามบินที่นี่ เล็กกระทัดรัดมาก เมื่อเทียบกับดอนเมือง หรือ สุวรรณภูมิ ทั้ง ๆ ที่ออสเตรเลียเอง เป็นประเทศที่มีนักท่องเที่ยวเดินทางมา น่าจะพอพอกับไทยเลยทีเดียว แต่สนามบินเค้าเล็กกว่าบ้านเรามาก ที่ไม่เล็กตามขนาดก็คือ การบริการ และสิ่งอำนวยความสะดวกที่เรียกว่า เล็ก แต่สมบูรณ์…
กลิ่นหอมลอยเอื่อย ๆ มา ตั้งแต่เดินออกจากเครื่องบิน ถึงด่าน Immigration เมื่อออกมา ก่อนที่จะเรียกแท็กซี่ เรากับพ่อ หยุดที่ Newsstand หรือร้านขายหนังสือพิมพ์และของจุกจิกอื่น ๆ เราซื้อแผนที่ ของ Periplus ซึ่งละเอียดมาก แต่เสียดาย โรงแรมที่เราจองไว้ ใหญ่ไม่พอจะฝากชื่อลงในแผนที่นี้… คู่มือท่องเที่ยว เราใช้ของ Lonely Planet อ่านมาพอคร่าว ๆ ว่าที่ไหนน่าเที่ยวบ้าง…
พร้อมรบแล้ว…ลุยกันเลยดีกว่า
เราออกมาเรียกแทกซี่ด้านนอก ยังเช้าอยู่ อากาศบริสุทธิ์ คิวแทกซี่แทบไม่มี เราจึงได้ขึ้นแทกซี่อย่างรวดเร็ว คนขับแทกซี่ส่วนใหญ่ เป็นชาวอินเดีย มีปัญหาในการสื่อสารบ้าง แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคใด ๆ
มีคนเคยบอกว่า แทกซี่ที่นี่ แพงมาก …ปากว่าไม่เท่าตาเห็นจริง ๆ เราสังเกตได้ว่า ไม่ถึงหนึ่งกิโล มิเตอร์ขึ้น 1-2 ดอลลาร์ (ดอลลาร์ออสเตรเลีย ในตอนนั้น เท่ากับ 30 บาท)
เมื่อถึงโรงแรม Capitol Square Hotel ที่ของไว้ ค่าแทกซี่ ก็ขึ้นมา เป็นเกือบพันบาท
เป็นการนั่งแทกซี่ที่แพงที่สุดเลย 555
เนื่องจากเป็นเวลาเช้า ทางโรงแรม ให้เราจ่ายเงินเพิ่มเพื่อเอาของเข้าห้องพักไว้ แล้วเราก็ลุยกันต่อ…
โรงแรมที่จองไว้ทางอินเตอร์เน็ตนี้ ถือว่าอยู่ในทำเลที่ดีมาก ใกล้สถานีรถไฟ Central Station ซึ่งสามารถไปได้ทั้งในเมือง หรือไปต่างเมือง ใกล้สถานีรถราง รถโคช ในเมื่อใกล้กันออกอย่างนี้
เริ่มเที่ยวดูบ้านดูเมืองกันเลยดีกว่า
รูปโรงแรมมองจากภายนอก เล็ก แต่สมบูรณ์อีกแล้ว
รูปห้องกินข้าวในโรงแรม
ห้องพัก น่านอนทีเดียวนะ
ราคาห้องพักที่นี่ ก็ค่อนข้างถูก เทียบกับโรงแรมอื่น ๆ อาศัยว่าอยู่ใกล้สถานีรถไฟใหญ่ รถเมล์ รถโคช รถราง ใกล้ไชน่าทาวน์ด้วย เดินไปเที่ยวง่าย ก็โอเคแล้วล่ะ
เมื่อเอาของเก็บ พักผ่อนเข้าห้องน้ำ ซัก 15 นาที เราก็ไปเดินหาข้าวเช้ากินกัน ที่ตลาด Paddy’s Market ที่อยู่ใกล้ ๆ ตลาด Paddy นี้ เป็นตลาดนัด ขายของเฉพาะเสาร์-อาทิตย์
เราเดินไปหาของกินบนชั้นสองของตลาด เราเลือกกินอาหารที่ถูกที่สุด ก็คือ แซนด์วิช ราคาก็ปาเข้าไปสองสามเหรียญแล้วล่ะ
จากนั้น ก็มานั่งคิดกันว่า ถ้าขืนวัน ๆ นึงกินข้าวแบบที่อยู่บ้านเรา ไม่ไหวแน่ แพงจัง เลยคิดว่า
ข้าวเช้า กินกับโรงแรมอยู่แล้ว (ค่าห้องพักมีค่าอาหารเช้าแล้ว)
ข้าวกลางวัน เราตัดสินใจว่า จะซื้อกล้วย แอปเปิ้ล จากตลาดข้างล่าง และขนมปังแผ่นไปเยอะ ๆ เอาแยมและเนยจากอาหารเช้า ทาเป็นขนมปังทาแยมไปกินกลางวัน ประหยัดค่าอาหารได้มากโข
ข้าวเย็น เรามากินที่ร้านอาหารจีนในไชน่าทาวน์ จานนึงหลายดอลลาร์อยู่ จึงสั่งข้าวมาแค่สองจาน (จานนึงให้ข้าวอย่างเยอะ) ส่วนแม่ ซึ่งกินน้อยอยู่แล้ว แบ่งข้าวจากของพ่อและของเราไป
ทำแบบนี้ ดีนะ เท่ากับวันนึงจ่ายค่าอาหารแค่มื้อเดียว จากการอด ๆ อยาก ๆ หลังจากกลับจากซิดนีย์ น้ำหนักเราลดไป สองโล และมื้อเย็นในแต่ละมื้อ ก็รู้สึกมีคุณค่า กินเกลี้ยงเลย…
จัดการซื้อผลไม้เสร็จสรรพ เอาไปเก็บ แล้วเดินเที่ยวเบา ๆ เพราะไม่ได้นอนหรอก เครื่องบินเมื่อคืน มาถึงนี่ก็เช้า ตาโหลเหล สู้ต่อไป
เราไปซื้อตั๋วรถไฟ แบบ 7-day pass ที่สถานี Central Station ซึ่งเราได้ลดอีกครึ่งราคาเพราะเป็นนักเรียน
คำนวณต่อเที่ยวแล้ว ถูกใช้ได้เลย
ซื้อเสร็จ เรานั่งรถไฟไปใกล้ ๆ ไปแค่ Darling Harbour เป็นอ่าวที่มีพวก พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ, Underwater World อยู่ เที่ยวจนบ่ายแก่ ๆ ไม่ไหวละ โทรมมาก จากการอดนอนมา…
กลับขึ้นรถไฟ…ก่อนเข้าโรงแรม แวะขึ้นรถรางซะหน่อย จะได้รู้ว่าเป็นไง (ตั๋วรถรางต้องซื้อแยกต่างหาก ไม่รวมใน pass) แล้วก็นอน นอนตั้งแต่ 1 ทุ่ม ยัน 7 โมงเช้าของอีกวันหนึ่งเลย
หอนาฬิกา ของสถานีรถไฟ Central Station มองจากถนนหน้าโรงแรม
ดาร์ลิง ฮาร์เบอร์ Darling Harbour
to be continued…คร้าบ
ปีนป่าย 
