The News Quiz!

สวัสดีวันวาเลนไทนส์ครับ

อย่างที่ได้เกริ่นไว้เมื่อวาน

ผมได้ขอตั๋วไปเป็นส่วนหนึ่งในการอัดรายการ The News Quiz ที่ห้องส่งวิทยุ BBC เมื่อวานนี้

 

จริงๆ แล้วจะเล่าให้ฟังว่าตอนแรก ไม่ได้อยากจะไปฟังรายการถึงที่อะไรหรอกครับ แค่อยากไปเห็น “ห้องข่าว” BBC Newsroom บ่อยๆ เท่านั้นเอง กลับมาจากทัวร์บีบีซี ตอนนั้นก็เลยนั่งหาว่า มีทางไหนที่จะได้เข้าไปในตึก บีบีซี ตามประสา คนบ้าข่าว ‘News Junkie’ ที่สำคัญ ต้อง “ไม่เสียตังค์” ด้วยครับ

 

http://www.bbc.co.uk/showsandtours/shows/tickets/radio

 

และนี่ก็คือเว็บไซต์ที่เอาไว้ขอตั๋วได้ ซึ่งบีบีซี จัดไว้ให้ประชาชนทั่วไป ขอตั๋วเข้าไปนั่งเป็นผู้ชม ผู้ฟังในห้องส่งได้ฟรีๆ เลย 

ซึ่งวิธีการขอ ก็จะคล้ายๆ กันคือใส่ชื่อ ใส่อายุ ที่อยู่ อีเมล์ ลงไป บางรายการขอได้สี่ใบ บางรายการ อย่างเมื่อวานที่ผมไป ขอได้สองใบ เพราะเป็นรายการที่เป็นที่นิยมครับ จากนั้น BBC ก็จะส่งเมล์มาบอก พร้อมตั๋ว (ถ้าได้) ถ้าไม่ได้ อาจจะไม่มีเมล์มา หรือไม่บอกอะไรเลยก็ได้ 

 

มาพูดถึงรายการ The News Quiz กันดีกว่าครับ

รายการนี้ จากการค้นคว้าของผม (ในวิกิพีเดีย) ก็พบว่า เป็นรายการวิทยุของ BBC Radio 4 ที่มีมานานแล้ว ตั้งแต่ปี ค.ศ.1977 (พ.ศ.2520) นู่นแน่ะ 

ลักษณะของรายการ เป็นรายการที่เอาข่าวดังๆ ที่เกิดขึ้นทั้งในอังกฤษ และในต่างประเทศ ในช่วงนั้น มาทำให้ขำ โดยอาจจะเป็นการล้อเลียน เติมมุก ยังไงก็ได้ แต่ไม่ใช่เป็นรายการตลกประเภทใช้คำหยาบ ด่าๆ แล้วก็ไม่ใช่แบบ stand-up comedy เพราะมีผู้เข้าร่วมรายการราว 4-5 คน 

 

อธิบายค่อนข้างยาก เพราะเป็นรายการแบบอังกฤษๆ ที่ยังไม่เคยเห็นในบ้านเรา

 

โดยรายการนี้ เป็นรายการที่มีชื่อเสียงมากของบีบีซี (อยู่มานานมาก อย่างซีรีย์เมื่อวานก็เป็นซีรีย์ที่ 83) เป็นแรงบันดาลใจให้เกิดรายการทำนองนี้ แต่แพร่ภาพทางทีวี และดังมากอีกรายการหนึ่งคือ Have I got news for you ครับ ลองเสิร์ชหาในยูทูป หรือ BBC iPlayer น่าจะพอจับทางได้คร่าวๆครับ

 

ไกด์ที่พาทัวร์บีบีซีเคยบอกว่า เวลาจะผลิตรายการโทรทัศน์ใหม่ขึ้นมาสักรายการ ส่วนมากเค้าจะทดลองออกอากาศทางวิทยุก่อน ถ้าเวิร์ค ถ้าดัง ก็ค่อยพัฒนาไปเป็นรายการทีวี

 

เมื่อได้ตั๋วเรียบร้อยแล้วนะครับ ผมกับเพื่อนอีกคน ก็ไปเอาสติ๊กเกอร์คิว ตอนห้าโมงกว่า เพราะเค้าบอกว่า เค้าจะให้ตั๋วเกินไปก่อน เพราะบางทีคนก็ไม่มา เพราะฉะนั้น ก็เลยแนะนำให้ไปเร็วนิดนึง ไปเอาคิว แล้วก็ไปทำอะไรก่อนก็ได้ ค่อยกลับมาตอนก่อนทุ่ม 

 

พอตอนทุ่มนึง ก็เข้ามารอ ก่อนจะเข้าตึกก็ต้องตรวจกระเป๋าคล้ายๆ สนามบินแต่ไม่เข้มงวดเท่า

 

เห็นคนที่มารอ เกือบทั้งหมดเป็นชาวอังกฤษ ผมก็เลยพอจะเดาได้ว่าทำไมผมถึงได้ตั๋วมาคราวนี้ ทั้งๆ ที่ต้องจับฉลาก แล้วโอกาสได้ก็ค่อนข้างยาก บีบีซี มีนโยบายที่จะให้ผู้ชม มีความหลากหลาย ไม่ใช่มีแต่ชาวคอเคเชี่ยนหัวทอง การเป็นคนต่างชาติในอังกฤษเลยกลายเป็นข้อดีขึ้นมาเลยครับ 

 

เมื่อวาน การอัดรายการกินเวลาราว เก้าสิบนาที ซึ่งเค้าจะเอาไปตัดต่อ ออกอากาศวันนี้ตอนหกโมงครึ่ง (เวลาอังกฤษ) แค่ยี่สิบกว่านาทีเท่านั้นเอง ซึ่งทั้งเก้าสิบนาที ก็หัวเราะกันตลอด น่าดูว่าที่เหลือเน้นๆ ยี่สิบนาทีวันนี้จะมีอะไรบ้างครับ

 

นี่คือลักษณะของรายการครับ ก่อนเข้าห้องส่ง เค้าจะให้ปิดมือถือให้สนิทเลย ไม่ให้ถ่ายรูป (รูปที่ได้มาจากเว็บของ บีบีซีครับ) แล้วที่นั่ง ก็จะมีไมโครโฟนแขวน ไว้อัดเสียงหัวเราะพวกเราครับ 

 

ก็นับว่าเป็นการไปดูรายการที่สนุกดี กลับมาถึงบ้าน รีบขอไปอีกหลายรายการ แต่คงจะได้ยากกว่าครั้งนี้ล่ะครับ 

Photo Courtesy: http://www.bbc.co.uk/

 

 

เยี่ยมบ้าน บีบีซี

บีบีซี ย่อมาจาก British Broadcasting Corporation หรือองค์การแพร่ภาพวิทยุโทรทัศน์แห่งบริเตน 

เป็นองค์กรที่พวกเราทุกคนคงเคยได้ยินชื่อมาบ้างแล้ว

 

องค์กรนี้เป็นเจ้าของรายการ สารคดี และซีรีย์เจ๋งๆมากมาย อย่าง Sherlock, Doctor Who, Walking with Dinosaurs โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รายการข่าว BBC News และ BBC World Service

 

บีบีซีมีช่องโทรทัศน์ทั้งหมด สี่ช่อง BBC One, Two, Three และ Four

มีช่องเด็ก ชื่อ CBeebies และช่องเฉพาะอย่าง BBC Parliament และ BBC News ด้วยครับ

 

ในส่วนของวิทยุ ก็มี BBC 1, BBC 1 Xtra, BBC 2, BBC 3, BBC 4, BBC 4 Xtra, BBC 5, BBC 5 Live, BBC 6, BBC Asian, BBC World Service, รวมทั้ง BBC ท้องถิ่นอยู่ทั่วสหราชอาณาจักรครับ 

 

โดยในระดับประเทศ

BBC 1 และ 1Xtra จะเป็นคลื่นเพลง

BBC 2 จะเป็นรายการสาระบันเทิงต่างๆ

BBC 3 จะเป็นเพลงคลาสสิค

BBC 4 จะเป็นข่าว สาระ มีละครและมีตลกบ้าง

BBC 5 เป็นกีฬา

BBC 6 เป็นคล้ายๆ วาไรตี้ มีสาระบันเทิงปะปนกันไป  

 

นี่ยังไม่นับข่าว ที่ออกอากาศไปทั่วโลก และบีบีซีภาษาต่างๆ เช่น บีบีซีอารบิก บีบีซีอินโดนีเซียเป็นต้น เมื่อก่อนเคยมี บีบีซีภาคภาษาไทยและยกเลิกไปแล้ว  

 

เมื่ออยู่ลอนดอน ก็ได้มีโอกาสไปเยี่ยมบ้านบีบีซีมาครับ (เกริ่นมาตั้งนาน เข้าเรื่องซะที)

โดยการเยี่ยมบ้านหรือการไปทัวร์ บีบีซี ใครก็สามารถเข้าไปได้ครับ และบีบีซีมีสำนักงานอยู่ตามที่ต่างๆ ทั่วประเทศ นอกจากที่ลอนดอน ก็ยังมีสตูดิโอ อยู่ตามเมืองใหญ่ๆ ในสก็อตแลนด์ นิวคาสเซิล และที่สำคัญ เค้าเพิ่งเปิดสำนักงานแมนเชสเตอร์ด้วยล่ะครับ

 

โดยหากอยากไปทัวร์ ก็เข้าไปในเว็บนี้ได้เลย http://www.bbc.co.uk/showsandtours/tours/ สำหรับนักเรียน ราคาสิบปอนด์ครับที่ BBC Broadcasting House ที่ลอนดอน

 

ตอนไปทัวร์ ก็จะได้เห็นการทำงานของบีบีซี ซึ่งเค้าจะได้เงินสนับสนุน จากการจ่าย License Fee จากบ้านแต่ละบ้านในสหราชอาณาจักร ปีละประมาณร้อยกว่าปอนด์ (ห้าพันกว่าบาท) ซึ่งการจ่ายเงินนี้ ก็เป็นหลักประกันว่า ประชาชนจะได้ดูรายการที่มีคุณภาพ และไม่มีโฆษณา จากองค์กรที่ทำงานกันอย่างมืออาชีพครับ 

เวลาไปทัวร์เราก็จะเห็นได้หลายอย่าง เช่น เวลาจะเปลี่ยนพรมในห้องแต่งตัว ก็ต้องมาดูว่าจำเป็นไหม เพราะเงินที่เอามาใช้จ่ายถือเป็นเงินภาษี 

 

เมื่อเดินเข้าไป ภาพแรกที่จะได้เห็นก็คือห้องข่าว หรือ Newsroom ที่เวลาเราเปิด BBC News ก็จะเห็นภาพคนกำลังทำงาน นั่งอยู่หน้าคอมเยอะ ๆ เดินไปเดินมานั่นแหละครับ ไกด์บอกว่า ตอนแรกเค้ามีแผนที่จะให้งานข่าวทั้งหมด รวมศูนย์อยู่ที่ลอนดอนที่เดียว แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็มีรายการข่าวยามเช้า BBC Breakfast ที่อยู่ที่ศูนย์ที่ Salford, Manchester ทำให้กระจัดกระจายอยู่บ้าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ห้องข่าวที่เห็น ก็เป็นห้องข่าวที่ทำข่าวทั้งหมดที่เหลือ เรียกว่า ข่าวที่มีเครดิต BBC ทั่วโลก มาจากห้องนี้ครับ

 

ห้องข่าว บีบีซี

 

 

นักข่าวแต่ละคนก็จะมีจอคอมสามจอ ผมจำไม่ได้ว่าจอไหนใช้ดูอะไรบ้าง แต่ที่แน่ๆ คือเค้าจะเปิดข่าวช่องอื่นไว้ดูด้วย 

 

ได้เห็นมุมพยากรณ์อากาศ ซึ่งเค้าบอกว่า คนที่จะมาอ่านพยากรณ์อากาศได้ต้องจบอุตุนิยมวิทยามาโดยตรงครับ อย่างเวลาที่เค้าให้ไปดูห้องส่งจำลอง ให้โอกาสคนที่มาทัวร์ได้ไปอ่านข่าวดู ก็จะเห็นว่า ข่าวมีตัววิ่งให้ ส่วนพยากรณ์อากาศไม่มีบทนะครับ ต้องพูดสดเอง

 

 

ตอนแรกห้องข่าวนี้จะทำให้ใหญ่ที่สุดในโลก แต่ปัจจุบัน พอสร้างเสร็จก็โดนห้องข่าวที่จีน กับเยอรมนี แซงหน้าไปซะแล้ว เลยเป็นได้แค่ “หนึ่งใน” ห้องข่าวที่ใหญ่ที่สุดในโลกครับ

 

ข้อสังเกตอีกอย่างก็คือ ที่บีบีซี คงจะคล้ายๆกับองค์กรประเทศร่ำรวยอื่นๆ จะใช้คนน้อยมาก ช่างกล้อง แทบไม่มีเลย มีแค่คนคุมเวทีคนเดียว ในการออกอากาศ กับผู้ประกาศ นอกนั้นอัตโนมัติเกือบหมด และเทคโนโลยีที่ใช้ ก็รู้สึกจะถ่ายทำด้วยกล้อง 4K แล้ว

 

ในทัวร์ครับ ยังได้เห็นการอัดละครวิทยุ ซึ่งเค้าก็ได้ให้โอกาสลูกทัวร์ ไปลองด้วย ซึ่งอันนี้ผมก็ได้ไปลองมา บทไม่เยอะ แต่ก็สนุกดี ได้เห็นเบื้องหลังการทำซาวด์เอฟเฟกต์ครับ

 

 

ห้องส่งวิทยุครับ

 

โดยรวมที่ไปเห็นและได้ข้อคิดมา คือ บีบีซี เป็นองค์กรที่มีจรรยาบรรณความเป็นสื่อ มีความเป็นสาธารณะ ตอบสนองความต้องการของสาธารณชนอย่างเต็มที่จริงๆ เค้าระลึกอยู่เสมอว่า ประชาชนเป็นคนให้เงินเค้ามาทำ รายการวิทยุตอนหนึ่ง ย้ำว่าตอนหนึ่งนะครับ ต้นทุนปาเข้าไปหลายแสนปอนด์ (ลองคูณห้าสิบดู) แต่รายการที่ออกมา มีการตรวจสอบคุณภาพเสมอ และการที่บีบีซีได้รับการยอมรับ มีผู้ชมทั่วโลก สามารถขายลิขสิทธิ์รายการได้อีก ทำให้บีบีซี เป็นองค์กรที่ใช้เงินภาษีประชาชนได้คุ้มจริงๆครับ

 

ผมมักจะเปรียบเทียบกับสถานีวิทยุโทรทัศน์ของรัฐบ้านเราอยู่เนืองๆ และก็เห็นว่า สื่อของรัฐที่เป็นกระบอกเสียง ใช้โจมตีฝ่ายตรงข้าม ใช้เอาใจรัฐบาล มันเป็นสื่อที่ไม่ค่อยจะมีจรรยาบรรณสักเท่าไหร่ และเป็นการใช้เงินภาษีของประชาชนอย่างสิ้นเปลือง รายการด้อยคุณภาพ

ทุกรัฐบาล ไม่มีสิทธิจะใช้สื่อ เป็นเครื่องมือของตนเอง รัฐต้องตอบสนองคนทั้งประเทศ เพราะเค้าเป็นคนจ่ายภาษีให้

 

เขียนอย่างนี้ ผมเห็นมาทุกสมัย กับการใช้ช่องสิบเอ็ดเป็นเครื่องมือ ไม่ได้มากไม่ได้น้อยไปกว่ากัน แต่แย่พอกันครับ

 

อย่างน้อย ผมเห็นว่า ไทยพีบีเอส ก็เป็นตัวอย่างของทีวีสาธารณะที่น่าสนับสนุนครับ

 

ที่บีบีซีบอกว่า “จะดูว่าเป็นกลางได้ยังไงนั้น ถ้าหากคุณโดนด่าทั้งสองฝ่าย แปลว่า เป็นกลางแล้วล่ะ”

 

 

เดี๋ยวคราวหน้าจะมาเล่า บรรยากาศการเป็นผู้ฟังรายการวิทยุ ของบีบีซีครับ